Δέν ζητὰει πολλὰ...
Σ' ἕναν κῆπο ἀπ' τό πρωὶ καθισμὲνη,
τό κὶτρινο τοῦ ἥλιου νοσταλγικὰ ντυμὲνη,
μέ διὰθεση
ρομαντικὴ μιᾶς ἄλλης ἐποχῆς,
κὰτω ἀπό τοῦ
καπὲλου της τό γεῖσο
ἡ μελαχγολὶα της να μένει κρυμμένη.
Ν' ἀνατριχιάζει
στῶν φύλλων τήν δροσιά,
λουλούδια
πολύχρωμα τριγυρισμένη,
ὁλημερίς στόν κῆπο ξεχασμένη,
να λησμονὰει ὅ,τι τήν βαραίνει.
Ἄχ, ὁ ἥλιος!
Μπαλὶτσα φωτεινὴ
στα πὸδια της πεσμένη,
στά χέρια της νά σκύψει νά τόν πιάσει,
ἡ ἐλπὶδα της
μαζὶ του γιά νά παὶξει.
Στοῦ σοὺρουπου τ' ἀγκὰλιασμα
φωτάκια γύρω
της νά λαμπυρίζουν
τοῦ σκοταδιοῦ
τόν φόβο νά σκορπίζουν,
τήν μοναξιά της
νά φωτίζουν.
Δέν ζητὰει πολλὰ...
Μιά κοὺκλα στόν κῆπο καθισμένη,
κι ἄς εἶναι ἀπό μὰρμαρο φτιαγμὲνη,
παρὰ στήν φυλακὴ πού βρίσκεται κλεισμὲνη.
Ἐκεῖ οἱ ἐποχὲς περνοῦν χωρὶς ἐλπίδα,
οὔτε παρὰθυρο ἀνοιχτό οὔτε μιά ἡλιαχτὶδα.
(Δεκέμβριος 2012)
Καλλιτεχνική/ποιητική συλλογή " Αγγίγματα Ζωγραφικής, σκιρτήματα της Ποίησης”
© Μαρία Πανωραία Κασσιδόκωστα
*****************************
Is
she asking too much?
In
a garden to sit each day,
nostalgically
dressed,
yellow
of the sun,
romantic
mood of another era,
hidden melancholy
under
the rim of her hat.
If
only she could,
the
dew on the leaves,
the
aroma of the flowers to enjoy!
Oh!
if the sun could fall?
A
small yellow glowing ball,
in
front of her feet.
to
catch it and play!
At
the sunset's arrival,
colorful
lights to gleam around,
the
fear of darkness to be erased
her
loneliness to fade away.
Is
she asking too much?
A
beautiful doll made of marble,
a
wonderful garden to decorate,
her
prison to escape.
The
seasons pass by without hope,
without
a window nor a sun's ray.
(December
2012)
Artistic/poetic collection "A touch of Art, a kiss of Poetry"
© Maria Panoraia Cassidocostas
No comments:
Post a Comment