Σέ περιμένω.....
Ναἰ, σέ περιμένω νά γυρίσεις...
μέ μιά συγγνώμη,
στήν ἄκρη τῶν χειλιῶν σου κρεμασμένη,
ἤ μ ‘ ἕνα βλέμμα
ταπεινό τῆς μετανοίας.
Τά τριαντάφυλλα,
πού ἄνθισαν ἀπό τόν ἔρωτα μας,
ἀκόμη ἀνθίζουν.
Ὄχι, ἀκόμη δέν μαράθηκαν.
Κάθε αὐγή μέ νέκταρ τά ποτίζω τῆς ἐλπίδας
μεσάνυχτα τά νανουρίζω τρυφερά
στῆς προσμονῆς τούς μελιστάλαχτους ἤχους.
Σε περιμένω...
Ναι, σέ περιμένω νά γυρίσεις...
Μέ μιά ἀγκαλιά γεμάτη θάλασσα,
νά μέ τυλίξεις στα κύματα τοῦ ἔρωτα,
ξανά να βυθιστούμε.
Πῶς νά δεχτῶ τήν ἐγκατάλειψη;
Τόσες στιγμές στοργῆς,
δέν ἦταν μιά ψευδαίσθηση.
Ἐσύ δέν ἔλεγες, γεμάτος σιγουριά,
δέν θά χωρίσουμε ποτέ;
Τέτοια ἀγάπη στίς διαστάσεις ταξιδεύει,
στῶν χρόνων τά ἀπέραντα μήκη,
στῶν καιρών τά ἀπύθμενα βάθη;
Σέ περιμένω...
Ναί, σέ περιμένω νά γυρίσεις...
Νά σ’ ἀγκαλιάσω, ὅπως τότε στοργικά,
τά χείλη σου φιλώντας παθιασμένα να ψιθυρίσω...
Σέ ἀγαπῶ γιά πάντα καί γιά πάντα.
Καί περιμένω...
Ὅσο θ’ ἀνθίζουν τῆς ἐλπίδας μου τά τριαντάφυλλα,
θά περιμένω...
(Ἀπρίλιος 2014)
Ποιητική/καλλιτεχνική συλλογή «Ἀγγίγματα Ζωγραφικῆς, Σκιρτήματα
τῆς Ποίησης»
© Μαρία Πανωραία Κασσιδόκωστα
No comments:
Post a Comment